Ἡ συμμετοχή στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας δέν σώζει μαγικά τόν ἄνθρωπο. Χρειάζεται ὁπωσδήποτε ἡ δική του αὐτοπροαίρετη συγκατάθεση καί συμμετοχή. Ἡ Θεία Χάρη προσφέρεται πάντοτε σέ ἑκούσιους καί ὄχι σέ ἀκούσιους δέκτες· ποτέ δέν παραβιάζει τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτό εἶναι ἕνα ἀπό τά μεγάλα μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας: τό ἔργο τῆς σωτηρίας ἐπιτελεῖται μέ τή συνεργία, τή συνεργασία, τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ἀνθρώπου. Μόνος του ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά φτάσει στήν ἐλευθερία, γιατί εἶναι θεῖο δῶρο· καί πάλι ἀντίστροφα, ὁ Θεός δέν ἐνεργεῖ μόνος του καί δέν παραβιάζει τή θέληση κανενός ἀνθρώπου.
Αντώνης Χαραλάμπους
Περιοδικό «Εκκλησιαστική Παρέμβαση» τεύχος 17
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου