Όταν περνάς έξω από το νοσοκομείο
να κάνεις τρεις φορές το σταυρό σου.
Μια για τους αρρώστους.
Μια για τους συνοδούς τους.
Και μια για εσένα που δε βρίσκεσαι εκεί
και έχεις την υγειά σου. 

Άγιος Παΐσιος

ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΙΟΥΝΙΟΥ 2021

 

Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο με σώμα και ψυχή...

Ένας από τους λόγους για τους οποίους ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο με σώμα και ψυχή, δηλαδή με ένα στοιχείο υλικό και με ένα πνευματικό, είναι και τούτος: όταν κυριεύεται από την αλαζονεία, να ταπεινώνεται από την ευτέλεια του φθαρτού σώματος, και όταν του έρχεται λογισμός εξευτελιστικός για τη θεόπλαστη φύση του, να ενθαρρύνεται από την ευγένεια της αθάνατης ψυχής του.

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

Πρότυπο στόν ἀγώνα μας...

Ἀδελφοί, πρότυπο στόν ἀγώνα μας καί στή ζωή μας εἶναι καί θά παραμένει ὁ Θεάνθρωπος Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Ἐκεῖνος ἔζησε στόν κόσμο ὡς τέλειος ἄνθρωπος, πού συαναστρεφόταν μέ συμπάθεια ὅλους τούς ἀνθρώπους, ἀλλά καί συγχρόνως ὡς ὁ Ἀληθινός Θεός, ὁλότελεα ἀπρόσιτος ἀπό τήν κακία τῆς γῆς. Πλησίασε τούς ἀνθρώπους, ἔγινε δικός τους, τούς ἐδίδασκε, τούς ἐθεράπευε, τούς ἐστήριζε καί συγχρόνως ἔμενε ξένος πρός κάθε τι κοσμικό. Ἔμενε ὁ ἀπολύτως Ἅγιος.
Κι ἐμεῖς Αὐτόν καί τούς ἁγίους Του ἄς προσπαθήσουμε νά μιμηθοῦμε.

Ἀρχιμανδρίτης Γρηγόριος Μουσουρούλης

Ας μην αναβάλλουμε τη διόρθωσή μας.

Αρχή της ραθυμίας είναι η αναβολή. ας μην αναβάλλουμε, λοιπόν, για αύριο τη διόρθωσή μας, «γιατί δεν ξέρουμε τι θα φέρει η αυριανή μέρα» (Παροιμ.27:1), ούτε να λέμε ότι θα νικήσουμε την κακή συνήθεια σιγά-σιγά, γιατί αυτό το «σιγά-σιγά» δεν θα φτάσει ποτέ.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Το όνομα του Ιησού Χριστού.

Όποια πικρία και να σε κυριεύσει, ό,τι δυσάρεστο και να σου συμβεί, εσύ να πεις: ''Θα το υπομείνω, για χάρη του Χριστού!''. Και μόνο που θα το πεις, θα νοιώσεις πιο ανάλαφρα. Επειδή το όνομα του Ιησού Χριστού έχει ισχύ. Μπροστά Του, όλα τα δυσάρεστα καταλαγιάζουν, οι δαίμονες εξαφανίζονται. Όταν θα επαναλαμβάνεις το γλυκύτατο όνομά Του, θα καταλαγιάζει και η δική σου πικρία, θα γαληνεύει η ολιγοψυχία σου. ''Κύριε! Δώσε μου υπομονή, μεγαλοψυχία και πραότητα! Κύριε! Κάνε με να δω τα αμαρτήματά μου και να μην κατακρίνω κανέναν!''.

Όσιος Αντώνιος της Όπτινα

Την τελευταία λέξη την λέει πάντα ο Θεός.

    

    Όταν καθημερινά μέσα από λάθη και αστοχίες, από δοκιμασίες και πειρασμούς, από πόνο και οδύνη αισθανόμαστε ότι ήρθε το τέλος, ότι καταστραφήκαμε και ότι δεν πρόκειται ποτέ ξανά να είμαστε όπως πριν, ο Θεός μας εκπλήσσει. Διότι την τελευταία λέξη την λέει πάντα ο Θεός. Ας τον εμπιστευθούμε, ας έχουμε υπομονή κι ας του επιτρέψουμε να μιλήσει στην ζωή μας με τον μοναδικό σωτήριο τρόπο του.
    Διότι και στην περίπτωση του Χριστού φαινομενικά για λίγο διάστημα φαίνεται το κακό να κυριαρχεί. Όμως ο Θεός θα ανατρέψει ολοκληρωτικά την ιστορία. Θα φέρει τα πάνω κάτω. Κι εκεί που ο Σταυρός ήταν σύμβολο νίκης του κακού, το μεταμορφώνει σε νίκη επί του θανάτου. Ο Θεός παίρνει την κακία και το μίσος των ανθρώπων και το μεταβάλει σε φως, χαρά και ανάσταση.
    Αυτό είναι το μέγα μυστήριο της παρουσίας του Θεού στην ιστορία και την ζωή μας. Ότι ενεργεί με ένα δικό του τρόπο, πολλές φορές ακατανόητο σε εμάς, στο νου και την λογική μας, αλλά σωτήριο και θεραπευτικό για την ύπαρξη μας. Ξέρει το πως, πότε και πόσο. Παίρνει το σκοτάδι και το μεταπλάθει σε φως, τα λάθη μας τα κάνει αρετές, τις αποτυχίες μας επιτυχίες, τον θάνατο Πάσχα και Ανάσταση.
    Πόσο φοβερό είναι αυτό, να ξέρεις ότι ο Θεός δεν θα αφήσει τίποτα χωρίς να προσπαθήσει να το μεταμορφώσει. Τα λάθη, πάθη, αστοχίες και αποτυχίες μας, τα βάσανα και δοκιμασίες μας, τα πάντα θα τα αγγίξει ώστε να μεταπλαστούν ως ευκαιρίες ζωής που νικάνε τον θάνατο.

π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος

Πηγή: http://plibyos.blogspot.com

Κυριακή των Μυροφόρων

 

Είναι εντυπωσιακό ότι το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως έλαβαν πρώτες οι απλές, εν πολλοίς άγνωστες, γυναίκες: η Μητέρα Του, η Μαρία η καλούμενη Μαγδαληνή, από την οποία ο Χριστός είχε διώξει τα δαιμόνια, η Ιωάννα γυναίκα του Χουζά, η Σουσάννα και πολλές άλλες. Αυτές, από τη στιγμή που γνώρισαν τον Κύριο, έγιναν πιστές μαθήτριές Του, τον ακολουθούσαν παντού και βοηθούσαν στο έργο Του. Στις ώρες του μαρτυρικού Του θανάτου δεν τον άφησαν, όπως έκαμαν σχεδόν όλοι οι μαθητές. Ήταν εκεί, στο φρικτό Γολγοθά, συμπάσχοντας με το Διδάσκαλό τους. Αλλά, και πεθαμένο δεν τον εγκατέλειψαν. Τον θρήνησαν και βρέθηκαν στον ενταφιασμό Του. Αυτές οι γυναίκες, που ήταν τόσο αφοσιωμένες στο Χριστό, δικαιολογημένα αξιώθηκαν να τον πρωτοδούν Αναστημένο! Να γίνουν, έτσι, οι «ευαγγελίστριες των ευαγγελιστών» και «απόστολοι των Αποστόλων»! Όμως, πού βρήκαν το θάρρος, να πάνε αξημέρωτα στον Τάφο; Ο υμνογράφος θα μας πει: «Τὰ μύρα τῆς ταφῆς σου, αἱ γυναῖκες κομίσασαι, λαθραίως πρὸς τὸ μνῆμα παρεγένοντο ὄρθριαι τῶν Ἰουδαίων δειλιῶσαι τὴν αὐθάδειαν, καὶ στρατιωτῶν προορῶσαι τὴν ἀσφάλειαν· ἀλλὰ φύσις ἀσθενὴς τὴν ἀνδρείαν ἐνίκησεν, ὅτι γνώμη συμπαθής, τῷ Θεῷ εὐηρέστησε» (Κάθισμα Κυριακής). Είναι προφανές ότι τις είχε ελκύσει βαθύτατα ο «θείος έρως». Η άδολη αγάπη τους προς το Διδάσκαλο τις οδήγησε στην ηρωική απόφασή τους. Και, ως φαίνεται, ήταν βούληση του Θεού να τις ανταμείψει μ’ αυτό τον τρόπο, για τη μεγάλη αφοσίωσή τους προς Αυτόν, στη σύντομη παρουσία Του στη γη.

Νίκος Σιγανός

Πηγή: https://www.evaggelistria.gr

Ο Θεός είναι το παν για μας.

Χωρίς τον Θεό, είμαστε φτωχοί, όλο ανάγκες, τυφλοί και γυμνοί. Γιατί ο Θεός είναι το παν για μας. Αυτός είναι ο πλούτος μας, η δικαίωσή μας, ο αγιασμός μας, η ζωή μας η αληθινή και μακαρία.

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης

 

Ω Φως του κόσμου!

 «Κύριε, Συ ο ίδιος δίδαξέ με τα πάντα… Δώσε μου τη χαρά της γνώσεως του θελήματός Σου και των οδών Σου… Δίδαξέ με να σε αγαπώ αληθινά με όλο μου το είναι, όπως μας παρήγγειλες… Οικοδόμησε τη ζωή μου έτσι, όπως Εσύ ο ίδιος την συνέλαβες στην προαιώνια βουλή Σου… Ναι, ακόμη και για μένα, γιατί Εσύ κανέναν δεν ξέχασες και κανέναν δεν έπλασες για απώλεια… Εγώ με αφροσύνη εκδαπάνησα τις δυνάμεις που μου έδωσες, αλλά τώρα, στο τέλος της ζωής μου, διόρθωσέ τα όλα Εσύ ο ίδιος, και ο ίδιος δίδαξέ με τα πάντα… Αλλά έτσι, ώστε πραγματικά το θέλημά Σου να πραγματοποιηθεί στη ζωή μου, είτε εγώ το καταλαβαίνω είτε δεν το καταλαβαίνω μέχρι καιρού… Μην επιτρέπεις να πορευθώ σε ξένους δρόμους, που οδηγούν στο σκοτάδι… αλλά πριν παραδοθώ στον ύπνο του θανάτου, δώσε σε μένα τον ανάξιο να δω το Φως Σου, ω Φως του κόσμου».

Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ

Μόνον ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἀποτελεῖ τὴν Ὀρθόδοξη ἐμπειρία στὴν ζωή μας.

Ἒνα πράγμα ποὺ δὲν ἀποτελεῖ ἔκφραση Ὀρθόδοξης ζωῆς εἶναι ὁ συναισθηματισμός. Συχνὰ δὲν στηριζόμαστε σὲ αὐτὸ ποὺ κάνουμε γιὰ τὸν Θεό, ἀλλὰ σὲ κάτι ποὺ νομίζουμε ὅτι εἶναι αὐθεντικὸ πνευματικά, σὲ αὐτὸ ποὺ αἰσθανόμαστε ποὺ δὲν εἶναι παρὰ ἕνα συναίσθημα. Οἱ γυναῖκες ποὺ ἔκλαιγαν καθὼς ὁ Κύριος ἔφερε τὸν Σταυρό, τὸ ἀκοῦμε τὴν Μεγάλη Πέμπτη, ἔκλαιγαν συναισθηματικά. Καὶ ὁ Κύριος τοὺς εἶπε «μὴ κλαίετε ἐπ΄ ἐμέ, πλὴν ἐφ΄ ἑαυτὰς κλαίετε». «Μὴν κλαῖτε γιὰ μένα, ἀλλὰ γιὰ τὸν ἑαυτό σας νὰ κλαῖτε». Καὶ δυστυχῶς γιὰ τὸν ἑαυτό μας δὲν μποροῦμε νὰ κλάψουμε. Ζοῦμε τὸν Χριστιανισμό, ζοῦμε τὸ μυστήριο τοῦ Θεοῦ μὲ ἕναν ἐπιφανειακό, ψυχολογικὸ τρόπο. Κάποια δάκρυα, κάποιες ἐξωτερικὲς χαρές, κάποιες συγκινήσεις, (μεταλαμβάνουμε καὶ νομίζουμε ὅτι κάτι συμβαίνει) καὶ δὲν ἔχουμε ἰδέα τί πραγματικὰ συντελεῖται μέσα μας. Ἔχουμε ὑποκαταστήσει τὴν χάρι τοῦ Θεοῦ, μὲ τὴν ψυχολογία μας, τὸ συναίσθημά μας. Καὶ ὅταν ἔρχεται μετὰ μία δυσκολία, τότε χαλάει ὁ λογισμός μας καὶ ὅλη αὐτὴ ἡ εὐσεβὴς εὐλάβειά μας, μετατρέπεται σὲ σκανδαλισμό, σὲ γογγυσμό, σὲ πικρίες καὶ σὲ παράπονα. Καὶ ἀπὸ αὐτὸ ἔχουμε μεγάλη πεῖρα ἐδῶ στὴν Ἐκκλησία… Χάνουμε τὸ πνευματικὸ νόημα καὶ ἀρκούμεθα σὲ μία συναισθηματικὴ ἱκανοποίηση. Νομίζουμε ὅτι Χριστιανισμὸς εἶναι αὐτὸ ποὺ αἰσθανόμαστε καὶ αὐτὸ ποὺ φανταζόμαστε πὼς αἰσθανό­μαστε. Ὄχι! Μόνον ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἀποτελεῖ τὴν Ὀρθόδοξη ἐμπειρία στὴν ζωή μας.

Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΜΑΘΗΤΕΣ-ΦΟΙΤΗΤΕΣ

 

Ευχόμαστε καλή επιτυχία σε όλους τους μαθητές και φοιτητές που θα δώσουν εξετάσεις.

Τό μυστήριο πού λέγεται Ἐκκλησία.

Αὔριο θά πάω στό Ναό. Ἐκεῖ θά ζήσω ἕνα μεγάλο μυστήριο. Τό μυστήριο πού λέγεται Ἐκκλησία.
Εἴχα σχηματίσει μιά πολύ πλανεμένη ἀντίληψι. Ὅταν πρόφερα τή λέξι Ἐκκλησία, τό μυαλό μου πήγαινε στό οἰκοδόμημα, τό λαμπρό ἤ ἀπέριττο, μέσα στό ὁποῖο ἀντηχοῦν οἱ προσευχές καί προσφέρεται στούς πιστούς ἡ Χάρις τῶν μυστηρίων.
Ἀργότερα ἔκανα μιά ἀνακάλυψι. Διαβάζοντας τό ἱερό βιβλίο τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων, εἶδα τούς πρώτους πιστούς νά μήν ἔχουν τεράστιους καί καλοστολισμένους ναούς, νά μήν ἔχουν κἄν μικρά κι’ ἀπέριττα ἐκκλησάκια, σάν αὐτά πού στεφανώνουν τίς κορυφές τῶν βουνῶν καί ἀναπαύονται στούς κάμπους μας, ἀλλά νά ἔχουν μιά ἱερή σύναξι, τήν ὁποία ὠνόμαζαν, καί ἦταν στήν πραγματικότητα, Ἐκκλησία. Συναγμένοι στόν ἴδιο τόπο, «ἐπί τό αὐτό», συγκροτοῦσαν ἕνα σῶμα λατρευτικό, τό ὁποῖο κύκλωνε τό Θυσιαστήριο - θρόνο τοῦ Ἐσταυρωμένου Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ- καί χαιρόταν τήν παρουσία του καί τόν λάτρευε καί, μετέχοντας στό Ποτήριο τῆς Εὐχαριστίας, τρεφόταν μέ τό Ἅγιο Σῶμα του καί μέ τό τίμιο Αἷμα του. Ἔτσι γινόταν τό πραγματικό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἡ Νύμφη του, γιά τήν ὁποία Ἐκεῖνος ἔδωκε τό πιο ἀκριβό τίμημα, τό ἅγιο Αἷμα του.
Αὐτή ἡ ἀνακάλυψι μέ συνεκλόνισε. Ξανοίχτηκε μπροστά μου μιά καινούρια πραγματικότης. Ἡ πραγματικότης πού λέγεται Ἐκκλησία.

Μητροπολίτης Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος κ. Νικόδημος

Όποιος προσεύχεται με θερμή καρδιά...

Για τον πιστό, είναι εύκολο να ελκύσει το Άγιο Πνεύμα πάνω του, όσο εύκολο είναι να αναπνέει τον γύρω του αέρα. Ο Παράκλητος, σαν τον αέρα, είναι «πανταχού παρών και τα πάντα πληρών». Όποιος προσεύχεται με θερμή καρδιά, διαποτίζεται από το Άγιο Πνεύμα, προσεύχεται «ἑν Πνεύματι Αγίω».

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης

 

Ὂχι ἡ λογική,

ἀλλά τό αἶμα τῶν μαρτύρων,

ἀπέδειξε τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.
 

Ἃγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΜΑΪΟΥ 2021

 

Χριστός Ανέστη!

 

Ἀνάσταση: ἡ δύναμη τῆς ἀγάπης Του

π. Ἀνδρέα Ἀγαθοκλέους

Χριστός Ἀνέστη!

Ποιό μήνυμα θά μποροῦσε νά εἶναι πιό δυνατό καί οὐσιαστικό ἀπό αὐτό;

Τί ὑπάρχει χειρότερο, γιά τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη, ἀπό τό θάνατο;

Κι ἄν δέν μᾶς λυτρώνει ὁ «Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος» ἀπό τό θάνατο, τί νά κάνουμε τή διδασκαλία Του, ὅσο ὡραία κι ἄν εἶναι;

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, πρίν δυό χιλιάδες χρόνια στά Ἱεροσόλυμα, ἀνέτρεψε τήν ἀνθρώπινη ἱστορία, ἄλλαξε τή ζωή ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων, δίνει ἐλπίδα ζωῆς «τῆς νῦν καί τῆς μελλούσης».

Κι ὅμως δέν ἀποδεικνύεται! Ὑπερβαίνει τή λογική, ἀνατρέπει τούς ὑπολογισμούς, καταργεῖ τίς αἰσθήσεις. Εἶναι γεγονός πιστευόμενο κι ὄχι ἀποδεικνυόμενο. Χωρίς, βέβαια, νά σημαίνει πώς ὅσοι πιστεύουν σ’ αὐτό  τό κάνουν ἀπό ἀφέλεια ἤ στηριχτήκαν μόνο  στό τί τούς εἶπαν ἄλλοι, ἄν κι αὐτό μπορεῖ νά συμβεῖ στήν ἀρχή.

Ἡ πίστη ὅτι «Ἀνέστη ὁ Κύριος ὄντως» πηγάζει ἀπό τήν ἐμπειρία τῆς σχέσης μέ ζωντανό πρόσωπο:

Προσεύχεσαι γιατί τοῦ μιλᾶς καί σοῦ μιλᾶ

Κοινωνεῖς γιατί θέλεις νά ἑνωθεῖς μαζί Του κι Αὐτός μαζί σου

Ἀγωνίζεσαι νά ἐφαρμόσεις τίς ἐντολές Του γιατί τόν ἀγαπᾶς

Κι ὅταν σιωπᾶ, ξέρεις ὅτι σέ ἀκούει καί θά μιλήσει τήν κατάλληλη στιγμή.

Ὅσες φορές δέν ἔκανε αὐτό πού ἤθελες, ἔμαθες πώς Αὐτός ξέρει γιά σένα τό καλύτερο.

 Ἄν ὁ θάνατος δέν εἶναι τό τέλος τοῦ προσώπου μας, εἶναι γιατί Χριστός Ἀνέστη!

Ἄν μποροῦμε νά προσδοκοῦμε στήν μεταποίηση τοῦ πόνου καί τῶν δοκιμασιῶν σέ χαρισματική κατάσταση, εἶναι γιατί Χριστός Ἀνέστη!

Ἄν ἐλπίζουμε σέ ἀλλαγή τοῦ ἄτσαλου καί ἀκατάστατου ἑαυτοῦ μας, μέ τά ποικίλα κληρονομικά καί ἐπίκτητα πάθη, εἶναι γιατί Χριστός Ἀνέστη!

Ἄν πιστεύουμε ὅτι τόν τελευταῖο λόγο δέν τόν ἔχει ἡ ἀδικία, ἡ καταπίεση, ἡ ἐκμετάλλευση καί τό δίκαιο τοῦ ἰσχυρότερου, εἶναι γιατί Χριστός Ἀνέστη!

Δέν εἶναι ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ἕνα ἀπό τά πολλά θαύματά Του οὔτε ἔγινε γιά νά δείξει τή δύναμή Του κατατροπώνοντας τούς σταυρωτές Του.

Εἶναι ἡ τέλεια ἔκφραση τῆς ἀγάπης Του γιά ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος «ὅπου γῆς». Ἡ Ἀνάστασή Του ἀφορᾶ καί ἐπηρεάζει ὅλους: πιστούς καί ἀπίστους, χριστιανούς καί ἀλλόθρησκους. Εἶναι ὁ σωτήρας τοῦ κόσμου πού τόν σώζει ἀπό τό μεγαλύτερο ἐχθρό του, τό θάνατο. Ὡστόσο, ἡ ἀποδοχή τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὡς τοῦ μόνου Θεανθρώπου, πού πεθαίνει καί ἀνασταίνεται «ὑπέρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καί σωτηρίας» εἶναι ἡ προϋπόθεση νά γίνει ἡ Ἀνάστασή Του ἀνάστασή μας.

Στήν «ἑορτή τῶν ἑορτῶν», τό Πάσχα τοῦ Κυρίου, πέρα ἀπό τά ὅποια προβλήματα τῆς πανδημίας, τῶν ὅποιων περιοριστικῶν μέτρων καί τῶν ὅποιων προσωπικῶν προβλημάτων, ἄς ἀφήσουμε τήν καρδιά μας ν’ ἀγκαλιάσει ἐχθρούς καί φίλους, νικώντας τό θάνατο τῆς φιλαυτίας μας κι ἄς ἁρπάξουμε τό χέρι τοῦ Ἀναστάντος ἀναφωνώντας

Χριστός Ἀνέστη!

Ἀληθῶς Ἀνέστη!