Οι ασκητές είναι αψηλοί, όχι γιατί θέλουν να χωριστούν απ' τους αγαπημένους, τους ανθρώπους. Απλώς ψηλώνουν γυρεύοντας να φτάσουν μια ώρα γρηγορότερα να συναντήσουν τον αγαπημένο τους Χριστό, που αιωνίως κατέρχεται. Οι ασκητές ψηλώνουν, γιατί ζητούν ακόμη να δουν καλύτερα τον πόνο των ανθρώπων και τον καημό, για νάχουν να παρακαλούν τον Θεό, νάχουν να κλαίνε για να ποτίζουν με δάκρυα δροσιά τον άνυδρο τόπο της μοναξιάς και του πετρωμένου εγωισμού. Οι ασκητές είναι κόσμος στον «κόσμο» μας. Είναι παραμυθία και παρηγοριά, και για τούτο είναι τόπος και χρόνος χαράς, είναι καιρός παραδείσου και φανέρωση Χριστού.
Γιώργος Κόρδης (Αγιογράφος-Συγγραφέας)
http://h-agaph-panta-elpizei.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου