Κάποτε στη Σκήτη ένας αδελφός έπεσε σε κάποιο σφάλμα και έγινε σύναξη (των άλλων πατέρων για να τον δικάσουν)
Στη σύναξη κάλεσαν και τον Αββά Μωυσή. Εκείνος όμως δεν ήθελε να έρθει. Ο πρεσβύτερος τον κάλεσε πάλι, παραγγέλλοντας του: «Έλα, γιατί όλοι εσένα περιμένουν».
Σηκώθηκε τότε, πήρε ένα λιωμένο ζεμπίλι, το γέμισε άμμο, το φορτώθηκε και ήρθε.
Οι πατέρες, βγαίνοντας να τον προϋπαντήσουν και βλέποντας τον να έχει στον ώμο του ζεμπίλι,(που από τις τρύπες του έτρεχε η άμμος) τον ρώτησαν:
-Τι είναι τούτο, πάτερ;
-Οι αμαρτίες μου είναι, τους απάντησε ο γέροντας, που γλιστράνε πίσω μου και δεν τις βλέπω. Και όμως, ήρθα εγώ σήμερα να κρίνω ξένα αμαρτήματα!
Μόλις το άκουσαν αυτό οι πατέρες, δεν είπαν τίποτα στον αδελφό (που ήθελαν να δικάσουν), και τον συγχώρησαν.
Από τον Ευεργετινό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου