Η ψυχή θέλει άσκηση

«Προσέχω τον εαυτό μου», δεν σημαίνει ότι τον κακομαθαίνω. Ότι τον νταντεύω.

Ότι τον κανακεύω από το πρωί μέχρι το βράδυ.

«Προσέχω τον εαυτό μου», δεν σημαίνει ότι πρέπει ντε και καλά μόνο να καλοπερνάω.

Μάθαμε τώρα οι άνθρωποι και ότι μας χαλάει, του βάζουμε μια ταμπέλα και το λέμε «τοξικό» και αμέσως το απομακρύνουμε από κοντά μας…

Για αυτό δεν ωριμάζουμε ποτέ.

Γιατί κοιτάμε πως θα τη βγάλουμε λάδι, χωρίς να πειραχτεί διόλου το «εγώ» μας.

Η ψυχή θέλει άσκηση. Όπως ακριβώς το σώμα.

Για να έχεις ένα σώμα στιβαρό, γερό και υγειές πρέπει να το γυμνάζεις. Να κουράζεσαι. Να έχεις μέτρο στο φαΐ και στο ποτό. Δεν μπορείς να κάθεσαι και να πλαδαρεύεις. Αυτό όμως έχει κόπο. Έχει κούραση. Έχει αγώνα.

Έτσι ακριβώς και η ψυχή…

Αν δεν είσαι έτοιμος να ασκηθείς, να σφίξεις τη γροθιά, να ταπεινωθείς εκούσια, να συγχωρήσεις, να πεις συγγνώμη… Αν δεν είσαι έτοιμος να κόψεις πάθη και κακές συνήθειες, αν κρύβεσαι πίσω από το «έτσι είμαι εγώ» και αν δεν έχεις διάθεση να πατήσεις κάτω τον εγωισμό σου, τότε άστο. Παράτα το. Τζάμπα σκας.

Για αυτό δεν ωριμάζουμε ποτέ οι άνθρωποι.

Γιατί κοιτάμε πως θα περνάμε ζάχαρη, χωρίς να πειραχτεί διόλου το  «εγώ» μας.

 

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Ψυχολόγος M.Sc.

Πηγή:  https://e-psyxologos.gr